Tapihritsa

Krótka biografia Tapihritsa (ta pi hri tsa) autor: Lopon Tenzin Namdak

    Oto „Historia Tapihritsy” opowiedziana przez Yongdzina Tenzina Namdaka Rinpocze (fragment zmontowanego zapisu jego ustnych nauk przetłumaczonego przez Gesze Tenzina Wangyala Rinpocze). Znajomość szczegółów prawdziwego życia mistrza Tapihritsy sprawia, że „Inwokacja Taphiristy”, skomponowana i zaśpiewana przez Nangzhera Lopo, ucznia Tapihritsy, jest jeszcze bardziej inspirująca!

     Tapihritsa był zwykłą osobą z rodziny nomadów w kraju Siang Siung. Głównym nauczycielem Tapihritsy był Dawa Gyaltsen. Tapihritsa praktykował przez dziewięć lat, zanim osiągnął całkowite oświecenie. Miejscem, w którym ćwiczył, jest święta jaskinia niedaleko Góry Kailasz, miejsce zwane Thagtab Sengei Drag. Po dziewięciu latach praktyki Tapihritsa osiągnęł tęczowe ciało. Tapihritsa żył w tym samym czasie co król Siang Siung – Ligmincza oraz król Tybetu – Trisong Detsun i inni słynni jogini z tradycji Bon. Nangzher Lopo był bardzo znanym mistrzem, doświadczonym i bardzo utalentowanym praktykującym, znanym wówczas w Siang Siung. Nanghzer Lopo otrzymał nauki wcześniej od Tapihritsy, jednak Nangzher Lopo miał problem z dumą i przez to nie mógł osiągnąć wyzwolenia. Dlatego po osiągnięciu wyzwolenia Tapihritsa zamanifestował się mu jako młody chłopiec, pojawił się w wiosce, gdzie mieszkał bogaty człowiek Yungdrung Gyaltenktóry był głównym sponsorem Nangzhera Lopo. Tapihritsa przybrał postać młodego chłopca poszukującego pracy w rodzinie Yungdrung Gyaltsena i służył mu przez długi czas. W tym samym czasie Nangzher Lopo medytował w jaskini na górze, a Tapihritsa opiekowała się zwierzętami rodziny u której pracował.
Te miejsca można dziś zidentyfikować w zachodniej części Tybetu. Kiedy ludzie przebywają w takich potężnych miejscach, mają wiele doświadczeń i wizji. Niektórzy ludzie, nie znający historii tego miejsca, myślą, że widzą duchy lub coś takiego.

     Pewnego dnia Tapihritsa niósł na plecach dużo drewna do gotowania żywności. Przechodził obok jaskini Nangzhera Lopo, ale nie okazał mu szacunku, co było dziwne w tamtych czasach. Gdy Nangzher Lopo zobaczył zachowanie młodego chłopca jego duma została urażona, gdyż w tamtych czasach wszyscy ludzie okazywali mu szacunek. Nangzher Lopo zapytał więc:

„Dlaczego nie zrobiłeś przede mną pokłonu?”
Chłopiec odpowiedział: „Słońce i księżyc nie kłaniają się zwykłym gwiazdom, Wielcy królowie nie kłaniają się lokalnym władcom. Królowie nie kłaniają się zwykłym osobom. Wielki pojazd Mahajany nie przyjmuje schronienia w małym pojeździe Hinajany”.
Gdy Nangzher Lopo usłyszał te słowa jego duma została urażona jeszcze bardziej i zaczął zastanawiać się kim jest ten chłopiec, zapytał więc:
„Kto Cię nauczał? Kto jest Twoim mistrzem? Co niesiesz na plecach? I dlaczego pracujesz w ten sposób?”
Tapihrista odpowiedział:
„Mój nauczyciel to wizja. Wizja są moim nauczycielem. Moja praktyka jest bez myśli, moja medytacja to wszystkie czujące istoty. To co niosę, to moje myśli. Zachowuję się w ten sposób, ponieważ jestem sługą czujących istot”.
Ponieważ młody chłopak odpowiedział w ten sposób, Nangzher Lopo był zaskoczony i podjął z nim debatę.
„Jeżeli Twoim mistrzem jest wizja tzn. że nie masz mistrza, jeśli twoja medytacja jest bez myśli, nie potrzebujesz jedzenia, jeżeli niesiesz myśli tzn. że nie masz pożądania, jeśli pracujesz jako służący wszystkich istot tzn, że nie doświadczasz cierpień samsary”
Tapihrista odpowiedział:
„Jeśli wizja nie byłaby mistrzem, kto nauczał Samantabhadrę?” zapytał młody chłopak i kontynuował dalej: „moja praktyka jest bez myśli, ponieważ w podstawie nie ma myśli. Medytuję o wszystkich czujących istotach, ponieważ nie rozróżniam ani nie dyskryminuję innych, jeśli ktoś dyskryminuje, nie będzie medytacji. Niosę myśli, oznacza to, że nie mam myśli. Ponieważ nie mam myśli, nie mam pożądania. Pomagam wszystkim czującym istotom, ponieważ nie odróżniam szczęścia od cierpienia ”.
Gdy Nangzher Lopo usłyszał te słowa bardzo się rozgniewał i odpowiedział chłopcu:
„Widzę że jesteś bardzo wyedukowany i pewnie przeszedłeś aby mnie sprawdzić! Jutro udam się do króla i wezwę Cię na debatę w jego obecności, jeśli wygrasz zostanę Twoim uczniem, jeśli przegrasz zostaniesz ukarany”.
Gdy Tapihirsta to usłyszał, roześmiał się głośno.
„Debata i logika są jak zabawa i kłótnie. Cała karma, warunki, przyczyny i rezultaty są fałszywe. Wszyscy ci medytujący są więźniami myśli; trzymają myśli w więzieniu i są strażnikami więziennymi! Wszyscy ci intelektualiści, którzy debatują, nie zdają sobie sprawy, że rzucają sieć w ciemność. Wszystkie te dyskusje są jak żart i gra. Wszystkie święte tantry są jedynie opracowaniem umysłu. Wszystkie te osoby „znające się na rzeczy” nie wiedzą i nie mają doświadczenia. ” Drażnił się więc dalej, mówiąc:„ Te wspaniałe poglądy są bąbelkami słów – wszystkie te rzeczy są bez znaczenia i nie mają sensu. Prawdziwego warunku nie można zmienić. Prawdziwa esencja nie może być praktykowana. Nie można przesłonić samo powstałej pierwotnej mądrości. Więc o co chodzi kiedy zdajesz sobie sprawę, że nie możesz zrozumieć za pomocą umysłu  ani spróbować zrealizować natury ponownie.
Po tych słowach zjawił się Yungdrung Gyaltsen i krzyknął na chłopca:
„Hej, gdzie są zwierzęta? Dlaczego ich nie pilnujesz?!”
Nangzher Lopo zdał sobie sprawę że Tapihritsa nie był zwykłym chłopcem ale wysoko zrealizowaną istotą, więc kiedy Yundrung Gyaltsen krzyknął na Tapihritsę, Nanghzer Lopo uświadomił sobie żę obaj popełnili olbrzymi błąd.
Tak więc Nangzher Lopo – który bardzo dobrze znał Yungdrung Gyaltsen – powiedział: „Jaką złą karmę stworzyliśmy! Postawiłeś mistrza jako sługę, a ja powiedziałem mu te wszystkie rzeczy! I wtedy nastała cisza.
Po chwili Tapihritsa pojawił się na niebie w pozycji lotus otoczony tęczowym kręgiem, zarówno Nangzher Lopo jak i jego sponsor zobaczyli to. Wtedy Nanghzer Lopo odpowiedział:
„Przepraszam, proszę przyjmij całe moje złoto, wyznaję przed Tobą moją winę.”
Chłopiec odpowiedział” „Jestem Tapihritsa, przybyłem dla Was obu, obaj jesteście gotowi na otrzymanie nauk, nie chcę złota, jest dla mnie bezużyteczne, to jak ofiarowanie go dla ptaka. Teraz słuchajcie mnie uważnie, a ja dam Wam nauki”
    Gdy Nangzher Lopo je usłyszał był nimi głęboko poruszony i w pełni zrealizował naturę umysłu.

     Czy rozumiesz teraz, kim jest Tapihritsa? To nie jest tylko opowieść; to prawdziwa historia która się wydarzyła, a stało się to w siódmym lub ósmym wieku. Nauki to Dzogpa Cienpo, Wielka Doskonałość. Rezultatem jest tęczowe ciało. Nie ma wątpliwości. Jeśli masz w sobie wątpliwości, to jest twoja karma. 

(Właściwie Tapihritsa poprosił ich, aby uważnie słuchali, ale jednocześnie przemawiał do wszystkich istot – Lopon Tenzin Namdak Rinpoche).